Een wielrenner heeft niets aan planking

VERGEET DE KLASSIEKE CORE-STABILITY

Wielrennen is een dynamisch gebeuren, nooit zit een wielrenner volledig stil op zijn fiets.

Continu moeten er krachten opgevangen worden door het bekken komende van het been dat duwt op je pedaal.

Vandaar is vormspanning (lees planking) iets wat een wielrenner niets oplevert. 

​

Dynamische enkel-heup stabiliteit, romp/bekken stabiliteit, sterke bil-, kuit- en scheenbeenspieren zijn veel belangrijker!

Nieuwe inzichten

STRETCHING VAN DE BUIKSPIEREN & VORMSPANNING

Zoals we hierboven beschreven hebben is vormspanning trainen niet efficiënt voor een wielrenner. 

Verder tonen nieuwe inzichten aan dat je buikspieren wel sterk moeten zijn maar dat je deze ook best mag stretchen! Op deze manier heeft je darmpakketje meer plaats om uit te zetten tijdens periodes van zware ademhaling onder inspanning.

Bij de strakke/korte buikspieren wordt dit proces geremd wat een negatieve impact kan hebben op je ademhaling en de efficiëntie hiervan.

Geen rechtstreekse krachttraining van de bovenbenen

BILSPIEREN & ENKEL-HEUPSTABILITEIT

Een wielrenner hoeft geen rechtstreekse krachttraining van zijn bovenbeenspieren (quadriceps) gaan doen. Deze traint hij al 11 maanden per jaar.

Beter zijn functionele bewegingspatronen en extra focus op de bilspieren & enkel-heupstabiliteit. 

RUGPIJN OP DE FIETS

BILSPIEREN ONTLASTEN DE RUG

Je bilspieren zijn veel grotere spieren dan je onderrug spieren. Natuurlijk bestaat er zoiets als bewegingsspieren en houdingsspieren. 

Maar je bilspieren hangen ook vast in je lage onderrug. Hierdoor kunnen ze mee zorgen voor de stabilisatie van het bekken en de onderrug, die zo dikwijls problemen geeft bij (startende) wielrenners. 

​

Rugpijn? Bilspieren trainen!